Hidup mesti berani.

Kadang-kadang...gua rasa macam hidup gua lebih banyak kenangan pahit daripada kenangan manis. Terlampau banyak air mata yg tumpah, terlampau banyak amarah yg terpendam. Tapi gua tetap bawak bersabar dan tabahkan hati. Gua hadap jugak semuanya dengan cekal. Apa pun yg berlaku, hidup tetap perlu diteruskan selagi gua masih bernyawa. No regrets, no fear!

Org yg takut menghadapi hidup ialah org yg layak digelar pengecut. Gua taknak jadi pengecut. Gua cuba jadi berani walaupun adakalanya terbabas jugak. Kadang-kadang gua takut hadapi dugaan. Cukup takut! Sebab gua tak pasti gua boleh lepas ataupun tidak. Jangan persoalkan apa yg gua rasa, sebab gua hanyalah manusia biasa yg terlalu banyak kelemahan diri! Tapi macam yg gua ckp, gua cuba jadi berani! Gua akan tetap terus mencuba selagi gua masih mampu.

Kadang-kadang gua rasa, gua macam berperang dgn diri sendiri. Akal kata lain, hati kata lain. Mana satu badan nak ikut? Mana-mana satu pun boleh. Kedua-duanya tak mustahil! Tapi adakalanya, suatu elemen jahat yg digelar 'nafsu' datang mengacau. Mendorong hati menjadi panas dan akal menjadi kurang waras. Kesudahannya, tubuh badan memberontak lalu mewujudkan amarah terpendam!